sonra abdi ipekçi'ye olan trafik geliyor gözümün önüne,
yılmıyorum, varıyorum salona.
cok acayip bi mac oluyor,
iyiyiz,
bazen sevinçten 4 sıra aşağı düşüyoruz tribünlerde...
kartlal top 16'da fena esiyor,
maç bitiyor.
sevinçten napıcağımızı şaşırmışız,
navigasyonu kuvvetli bir arkadaşımız otoparkta otomobili bi çabuk buluyor.
içindeyiz, motor calisiyor,
camlar buğu olmaya başladı galiba,
otoparktan çıkamıyoruz, her yer otomobil,
her yer kıpkırmızı stop yanıyor.
çıktık mı derken trafik yutuyor bizi,
dönemiyoruz bi türlü,
gelmesemiydik acaba diyorum için için.
yardım edin,
beni bu psikolojiden kurtarın.
